Już w szkole programy nauczania są dostosowane do tych kategorii. Na studiach czy w szkole językowej każdy kurs kończy się – przynajmniej teoretycznie – znajomością języka na danym poziomie.

Jeśli nie mamy pojęcia jaki jest nasz poziom językowy, bardzo trudno będzie nam napisać CV czy w profesjonalny sposób zaprezentować się podczas rozmowy kwalifikacyjnej.

ABC poziomów znajomości języka

Poziomy znajomości języka angielskiego możemy podzielić na 3 główne:

A – początkujący

B – średniozaawansowany

C – średniozaawansowany

Do naszego alfabetu czas dodać podstawy matematyki 😊. Każdej literze będą odpowiadały numerki, gdzie – dla lepszego zobrazowania - 1 będzie oznaczał niższy, a 2 – wyższy. Oto więc szczegółowe zestawienia wraz z angielskimi odpowiednikami nazw:

A1 – początkujący (Beginner)

A2 – początkujący wyższy (Pre-Intermediate)

B1 – średniozaawansowany (Intermediate)

B2 – średniozaawansowany wyższy (Upper-Intermediate)

C1 – zaawansowany (Advanced)

C2 – zawansowany wyższy (Proficient)

C2 to najwyższy poziom, jaki możesz osiągnąć jako zewnętrzny użytkownik danego języka. Dla przykładu, studia filologiczne i lingwistyczne kończą się egzaminami na tym poziomie. B2 to znów najpopularniejszy poziom. Zdając maturę rozszerzoną z języka angielskiego otrzymujesz pisemne potwierdzenie swoich kompetencji na B2.

Rada Europejska dość szczegółowo określa kategorie, które umożliwiają przypisanie wiedzy do danego poziomu. Dotyczą one gramatyki, leksyki, konstruowania wypowiedzi ustnej i pisemnej oraz poziomu rozumienia czytanego i słuchanego tekstu. Nie dajmy się jednak zwariować. Nikt nie będzie nas rozliczał z tego aż tak skrupulatnie. Swój poziom możesz swobodnie ocenić w przybliżeniu lub skorzystać z pomocy dostępnych w sieci testów poziomujących.

Najwyższy poziom dostępny dla każdego

Jest jeszcze jeden poziom znajomości języka i każdy z nas go posiada. Wszyscy jesteśmy bowiem „native speakerami”. Czyli osobami, które posługują się danym językiem na poziomie ojczystym. Przykładowo, większość Polaków to „native speakerzy” języka polskiego.

W niektórych przypadkach możemy mówić nie tylko o jednym, ale wielu językach rodzimych. Dotyczy to osób, które wychowują się w środowiskach wielokulturowych i wielonarodowościowych lub zamieszkują państwa, w których języków urzędowych jest kilka.